بررسی فیلم ساعت به شدت ضربه می زند.

وحشت مادرانه مانند هیچ چیز دیگری مرا می ترساند زیرا از ایده زایمان متنفرم. اکنون در 30 سالگی ام و در طرف دیگر سالپنژکتومی دو طرفه (برداشتن هر دو لوله فالوپ)، به زمانی که گذرانده ام نگاه می کنم و احساس می کنم که شکسته ام و خانواده ام را شرمنده کرده ام که بچه نمی خواهم و می خواهم از آن گذشته تسلی دهم. نسخه من هیچ چیز به اندازه سنگینی احساس شکسته شدن برای تنها خواستن یک زندگی متفاوت از اطرافیان شما وجود ندارد. فیلم اورجینال ساعت هولو مستقیماً با این موضوع روبرو می‌شود و به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه زنان مجبور می‌شوند با وادار کردن خود به مادر شدن، خود را «تعقیب» کنند.

برای تماشای فیلم سینمایی در ژانرهای مختلف به سایت فیلم نماوا مراجعه نمایید.

وحشت مادرانه مانند هیچ چیز دیگری مرا می ترساند زیرا از ایده زایمان متنفرم. اکنون در 30 سالگی ام و در طرف دیگر سالپنژکتومی دو طرفه (برداشتن هر دو لوله فالوپ)، به زمانی که گذرانده ام نگاه می کنم و احساس می کنم که شکسته ام و خانواده ام را شرمنده کرده ام که بچه نمی خواهم و می خواهم از آن گذشته تسلی دهم. نسخه من هیچ چیز به اندازه سنگینی احساس شکسته شدن برای تنها خواستن یک زندگی متفاوت از اطرافیان شما وجود ندارد. فیلم اورجینال ساعت هولو مستقیماً با این موضوع روبرو می‌شود و به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه زنان مجبور می‌شوند با وادار کردن خود به مادر شدن، خود را «تعقیب» کنند.

ژانرهای مختلفی از جمله فیلم ترسناک و فیلم عاشقانه نیز در نماوا فراهم شده است.

ساعت به نویسندگی و کارگردانی الکسیس جکنو، داستان الا (دیانا آگرون) است که در یک آزمایش بالینی ثبت نام می کند تا سعی کند ساعت بیولوژیکی شکسته خود را تعمیر کند. هنگامی که دوستان، خانواده و جامعه او را تحت فشار قرار می دهند تا بچه دار شود، او به این نظر که به جای اینکه از تصمیمش راحت باشد چیزی در او شکسته شده است. به قول اطرافیانش، زن‌ها می‌خواهند مادر شوند و اگر این کار را نکنی، شکسته می‌شوی. ساعت در رویکردش به وحشت مادرانه چیزی جز ظریف است. گاهی اوقات، این عالی است، و در برخی دیگر، لنگ می‌زند.

پخش زنده فوتبال در مسابقات مختلف را نیز میتوانید از سایت فیلم نماوا دنبال کنید.

با توجه به تمرکز دو زن سفیدپوست، جالب است بدانید که مرگ و میر مادران ذکر نشده است. با توجه به اینکه زنان سیاه‌پوست و لاتین به‌طور باورنکردنی بیش‌تر از زنان سفیدپوست در معرض خطر مرگ در حین و پس از زایمان هستند، نگرش بی‌تفاوت دکتر سیمونز (ملورا هاردین) هنگام تلاش برای متقاعد کردن الا برای پذیرش زایمان، با گفتن این جمله که وجود دارد، درد مادر را رد می‌کند. داروهایی برای کمک به درد هستند. این فقط به این دلیل کار می کند که الا یک زن سفیدپوست است، اما این من را از فیلم جدا نمی کند. نه، در عوض، مرا به داخل می کشاند. وقتی ساعت را تماشا می کردم، متوجه شدم که از درون فریاد می زنم که الا درست می گوید، دکتر سیمونز اشتباه می کند، و بد نیست که از تولد بترسم به دلیل آگاهی من از مرگ و میر مادران و ترس شخصی از آن.

فیلم عاشقانه هندی و فیلم عاشقانه کره ای نیز از ژانرهایی که مورد استقبال هواراداران فیلم های این کشورها قرار میگیرد.

در حالی که ساعت تلاش می کند تا تصمیم برای بچه دار نشدن را پیچیده تر کند، اما آن را به گونه ای درگیر نمی کند که پیامدهای فیزیکی زایمان بر روی بدن یا تاریخچه آن را باز کند. که باعث می شود بپرسم اصلاً چرا آن را مطرح می کنم؟ زیرا استدلال الا برای بچه نخواستن، در حالی که فقط در فواصل کوتاه واضح است، در تضاد مستقیم با هویت یهودی او است، و اینجاست که نقد فیلم از مادری به عنوان چیزی که خانواده اجباری کرده است، قوی ترین است.

فیلم عاشقانه ترکی نیز از دیگر ژانرهایی است که در فیلم های این کشور مورد استقبال قرار میگیرد.

الا به دلیل اینکه خانواده‌اش از هولوکاست جان سالم به در برده‌اند و پدرش که می‌خواهد میراث آن‌ها بمیرد، به شدت احساس گناه می‌کند. برای من چیزی شبیه به این بود. زمانی که عقیم‌سازی مبتنی بر اصلاح نژاد در ایالات متحده در دهه 1920 غیرقانونی شد، زنان ناتوان سفید پوست را از عقیم‌سازی اجباری نجات داد. این امر باعث نجات لاتتینایی‌هایی نشد که تا سال 2014 در اردوگاه‌های بازداشت مهاجرت عقیم شده بودند. از آنجا که بسیاری از زنان در جامعه من توانایی زایمان را از دست دادند، من ذاتاً این گناه را با خودم حمل کردم. و مانند الا، کنار آمدن با جایگاهم در تاریخ فرهنگی بزرگتر و نیازهایم دشوار بود.

کاری که ساعت فوق العاده به خوبی انجام می دهد این است که پیچیدگی تصمیم گیری برای بچه دار نشدن را به تصویر می کشد. بله، باید به سادگی «من بچه نمی‌خواهم» باشد، اما در عمل، ما باید با دلایلی از انتخاب خود محافظت کنیم و با پس زدن مقابله کنیم. با دادن شکل کابوس زیست پزشکی به این فشارهای خارجی، فیلم به طرز ماهرانه‌ای به تصویر می‌کشد که چگونه همه اینها در تجربیات زیسته ما به اوج می‌رسد. از ایجاد نمایش های مغزی از ترس الا از زایمان و در نهایت تنظیم ساعت او گرفته تا میزان استریل و تهاجمی ویزیت های سالانه، ساعت هر چیزی که با مادر شدن و سلامتی مرتبط است را به عنوان وحشت به تصویر می کشد. برای بسیاری، این همان چیزی است که هستند.

به نوبه خود، دایانا آگرون در نقش الا خیره کننده است. همانطور که اعتماد به نفس و عشق الا به زندگی بدون بچه‌اش کم می‌شود، و آشفتگی آسیب‌پذیری از یک زن پدیدار می‌شود، مخاطبان طیف آگرون را به عنوان یک بازیگر می‌بینند. صدای او که اغلب یکنواخت است، وقتی خودش را کاوش می کند، تغییر می کند و در حالی که برای هوس بچه دار شدن حرکت می کند، چیزهای جدیدی برای نفرت پیدا می کند. و عملکرد ناراحت کننده در پایان فیلم، آگرون در بهترین حالت خود در اینجا است.

علیرغم ارتباط من با بسیاری از چیزهایی که الا در طول فیلم احساس می کند، قدم زدن در نیمه پشتی فیلم کمی مورد نظر است و از وحشت پزشکی و مادری به یک تناسب روان پریشی با ترس از پرش تغییر می کند. در حالی که من عاشق نزول روی صفحه نیستم، این واقعیت که این وحشت توسط انتخاب الا برای غار کردن به دنیا، و وادارش به مادر شدن او را تحت فشار قرار می دهد، نگاه بسیار ضروری به آن است. این شکست الا از فشار زندگی کردن با فرضیات دیگران است که باعث وحشت می شود، و عدم انتخاب خودش باعث سقوط او می شود. و این نکته‌ای است که می‌خواهم بیشتر از آن ببینم، حتی اگر نحوه رسیدن به این نقطه تمیزترین نباشد.

 

ساعت در بهترین حالت زمانی که درگیر تفسیر واقعی درباره مادری است و کمتر زمانی که سعی می‌کند شما را وادار به پریدن کند، متفکرانه به زیرژانر وحشت مادرانه اضافه می‌کند. مادر بودن را نباید به کسی تحمیل کرد و وقتی که شد، نمایش ترسناک شروع می شود. فقط ای کاش ساعت "چرا" را در تمام کاوش هایش باز می کرد.