لاک پشت قرمز

افسانه فرانسوی/ژاپنی «لاک‌پشت قرمز» یکی از آن فیلم‌های انیمیشن متحرک کمیاب است که شما را به محیطی متفاوت منتقل می‌کند بدون اینکه از شما بخواهد روی روایت یا توسعه شخصیت تمرکز کنید. درعوض، بینندگان تشویق می‌شوند که عاشق یک محیط شوند، به‌ویژه جزیره‌ای استوایی کوچک که در آن یک مرده‌روی بی‌تفاوت و لال به‌طور غیرقابل توضیحی خود را کشتی‌شکسته می‌بیند. این تمرکز بر روی روایت بسیار مهم است، زیرا «لاک پشت قرمز» عادی سازی فیلم عاشقانه یک مرد با طبیعت را دنبال می کند. از آنجا که این یک افسانه است، عاشقانه فوق الذکر کاملاً تحت اللفظی است: مرد غوطه ور بی نام ما عاشق یک لاک پشت در حال تغییر شکل می شود که به یک زن برهنه زیبا تبدیل می شود. او همچنین به ناچار تلاش برای فرار از اطراف خود را متوقف می کند و شروع به ساختن خانه ای در جزیره می کند.

ممکن است این یک اسپویلر بزرگ به نظر برسد، اما "لاک پشت قرمز" یک قطعه خلق و خوی برای کودکان است، بنابراین پیچیدگی داستان واقعا مهم نیست. این فیلم که توسط استودیوی انیمیشن های ژاپنی استودیو گیبلی تهیه شده است، دارای سبکی پیچیده و با اعتماد به نفس طراحی شده با دست است که شما را جذب می کند و باعث می شود که بخواهید چنین استعاره ای صریح و خونین را برای آگاهی زیست محیطی بپذیرید.

«لاک پشت قرمز» با روایتی به سبک «رابینسون کروزوئه» در مقابل روایتی به سبک طبیعت آغاز می شود، حالتی که بینندگان باید راحت و/یا با آن آشنا باشند. این داستان را می‌دانید: مردی به جزیره‌ای می‌رسد و باید با نیروی محض اعتقاد و نبوغ، خود را با ایجاد سرپناه، جستجوی غذا و ساخت یک قایق برای فرار نجات دهد. تفاوت اصلی این نوع داستان با داستانی که "لاک پشت قرمز" در نهایت تبدیل به آن می شود این است که همیشه چیزی وجود دارد که می خواهد چشم بیننده را جلب کند، خواه این خرچنگ های غیر انسانی باشد یا جنگلی از شاخه های بامبو که به آرامی در حال تاب خوردن هستند. متعاقباً در ابتدای فیلم تنش ظریفی در بازی وجود دارد: شخصیت جزیره خود را نشان می‌دهد حتی زمانی که ما تشویق می‌شویم گرفتار روال جذاب قهرمانمان در ساختن یک قایق شویم، تلاش کنیم (و مکرراً شکست بخوریم) برای فرار، خیال‌پردازی کنیم. خیره شدن به ماه، و سپس به ناچار تکرار این روش موقت.

این تنش به محض ظاهر شدن شخصیت عنوان به اوج می رسد. او در ابتدا حضوری نامرئی و به ظاهر خصمانه است که مانع از فرار قهرمان فیلم از زندان جزیره اش می شود. او قایق او را نابود می‌کند، اگرچه در ابتدا تشخیص این که چه اتفاقی در حال رخ دادن است دشوار است زیرا هر بار که او سعی می‌کند نگاهی به او بیندازد، از نظر دور می‌شود.

با این حال، او به همان اندازه او سرسخت است، بنابراین مرد مغروقه سعی می کند یک قایق دیگر بسازد و بارها و بارها روند خود را تکرار کند. اما در نهایت، او متوجه می شود که حضور قابل مشاهده ای وجود دارد که او را جذب می کند. ما به غار می‌پیوندیم زیرا می‌فهمد که الف) حضور فیزیکی او را از خروج منع کرده است ب) حضور برای گرفتن او نیست و در نهایت ج) این حضور زیباست.

رسیدن از A به B احتمالاً به اندازه جهش از B به C برای بینندگان یک جهش منطقی دشوار نیست. اما مایکل دودوک د ویت، نویسنده/کارگردان همکار، تماشاگران را مجبور می کند تا با جلب مداوم توجه ما به محیط طبیعی فیلمش، ناباوری خود را متوقف کنند. این یک محیط مسحور شده است، البته نه آنطور که شما ممکن است بر اساس کارتون های دیزنی مانند "پری دریایی کوچک" یا "پیتر پن" انتظار داشته باشید. برخی از ساکنان حیوانات بامزه وجود دارند که باید با آنها ارتباط برقرار کنیم، مانند خرچنگ های ذکر شده در بالا. اما در بیشتر موارد، از ما خواسته می شود که از طریق جزئیات سرسبز با جهان ارتباط برقرار کنیم. ما نیروی طاقت‌فرسا یک طوفان ناگهانی باران را از طریق طراحی صدا تجربه می‌کنیم: آب باران شاخه‌های بامبو را پرتاب می‌کند، باد برگ‌ها و علف‌های بلند را پاره می‌کند، و معمولاً آب‌های ساکن به‌طور غیرقابل کنترلی موج می‌زند. به این ترتیب، با سهیم شدن در فرآیند هیجان انگیز اکتشاف غارنشین، خود را با سرعت زندگی جزیره سازگار می کنیم.

بنابراین وقتی "لاک پشت قرمز" در نهایت تبدیل به داستانی در مورد یک مرد، یک زن (خزنده جادویی) و زندگی مشترک آنها می شود، احساس عجیبی نمی کند. دودوک د ویت با موفقیت به بینندگان می آموزد که دو شخصیت اصلی خود را به عنوان امتداد دنیایی که در آن زندگی می کنند ببینند، و ما را به این امر سوق می دهد که رابطه در حال تکامل آنها را به عنوان گسترش پیوند عمیق آنها ببینیم. یا به بیانی دیگر: این دو شخصیت به هم اهمیت می‌دهند، زیرا در نهایت متوجه می‌شوند که نه تنها دشمن هم نیستند، بلکه دو نفر هستند که اتفاقاً دنیای یکسانی دارند. چیزی شگفت انگیز در مورد این نوع پیوند وجود دارد، چیزی که من مطلقاً از یک فیلم کودکان انتظار نداشتم: شخصیت هایی که یکدیگر را دوست دارند و مشکلات را با هم بر اساس درک متقابل از محیط اطراف خود حل می کنند. «لاک پشت قرمز» همچنین با غوطه ور کردن ما در یک عالم کوچک کاملاً تحقق یافته، بینندگان را به خود جذب می کند. دودوک دی ویت، نویسنده همکار پاسکال فران، و یک گردان ماهر از انیماتورها یک افسانه کاملا خلع سلاح را خلق کرده اند، داستانی که در ابتدا آشنا به نظر می رسد، اما در نهایت خود را چیزی جدید و کاملا غیرمنتظره نشان می دهد.