بی وجدان

داستان فیلم «تام کلنسی بدون پشیمانی» آمازون آنقدر غیرقابل کشف است که می‌توانم آن نمادی را که پرینس زمانی استفاده می‌کرد تایپ کنم و به عنوان خلاصه‌ای معتبر عمل کند. خلاصه داستان آسان است: نیروی دریایی خشمگین پس از اینکه همسر بسیار باردارش به طرز وحشیانه ای با سوراخ های گلوله روی صفحه پر شده است به دنبال انتقام است. این سردرگمی در پاسخ به این پرسش‌ها به وجود می‌آید که چرا او کشته شد، چه کسی این کار را انجام داد و چه ارتباطی با دولت ایالات متحده داشت. این یکی از آن فیلم های فوق پیچیده تئوری توطئه است که در آن هیچ چیزی معنا ندارد و شما به سادگی از اهمیت دادن آن دست بر می دارید. ناجیان به طور غیرقابل توضیحی در زمان مناسب ظاهر می شوند. مردم تنها به این هدف که ما را گمراه کنند به عنوان شرور ظاهر می شوند. هیچ شخصیتی در آن شکل نمی‌گیرد، ژست‌های وطن‌پرستانه زیادی دارد، و تبه‌کار سخنرانی می‌کند که باید قبل از انتخاب بازیگر سیاه‌پوست به عنوان دریافت‌کننده آن نوشته شده باشد. علیرغم تیراندازی های بی پایان و انفجارهای فراوان، بیشتر سکانس های اکشن نمی توانند نبض را تسریع کنند.

برای کمک به نام موجود در عنوان نگاه نکنید - این فیلم فقط تراژدی خانوادگی شخصیت و عنوان او را بالا می برد. فیلمنامه تیلور شریدان و ویل استیپلز داستانی کاملاً متفاوت را خلق می‌کند. طبق ویکی‌پدیا، این اسپین‌آف سریال محبوب جک رایان است و برخی از انتخاب‌های جان کلارک برای قهرمان داستان عبارتند از کیانو ریوز، گری سینیز و تام هاردی. در اینجا، کلارک مجدداً جک کلی نامیده می‌شود و مایکل بی جردن، بازیگر خوبی است که می‌تواند ماهرانه درام و اکشن را با شدت یکسان بازی کند. او مقدار زیادی از دومی را دریافت می کند، که ممکن است توضیح دهد که چرا او می خواست این قسمت را بازی کند. با این حال، کلی یک ماشین کشتار تک بعدی است که به او فرصت های کمی داده می شود تا خشم خود را آشکار کند و از سرنوشت خود بازجویی کند.

در یک نقطه، جردن پس از قتل همسرش پم (لورن لندن) به خانه او نفوذ می کند، روی زمین فرو می رود و از شدت عذاب زوزه می کشد. این یک لحظه خام است که باعث می شود یک نفر ناله کند که ما اصلاً او را نمی شناسیم. هیچ بازیگری توسط جردن نمی تواند پام را چیزی بسازد، جز طرح داستان زن محکوم به فنا که مرگ یا تخلفش آتش مردی را که دوستش داشت روشن می کند. او کمتر از پنج دقیقه از صفحه نمایش استفاده می کند، قبل از اینکه به طور زمختی به او اعزام شود. لندن آنقدر جذاب است که شیوه بدبینانه استفاده از او توهین آمیز است. یک سکانس فانتزی نزدیک به مرگ که او در آن ظاهر می‌شود، او را به کلیشه‌ای تبدیل می‌کند که در یک فیلم ساختگی فاحش به دام افتاده است که هر گونه قدرت احساسی را از فیلم سلب می‌کند.

"بدون پشیمانی" با نیروی دریایی SEAL به رهبری افسر مافوق کلی، کارن گریر (جودی ترنر اسمیت) شروع می شود که در حال تلاش برای یک ماموریت نجات است که به سمتی می رود که کلی از قبل در مورد آن مطلع نشده بود. کلی به رابرت ریتر (جمی بل) بدجنس شوم نگاه می کند و نه برای آخرین بار. بلافاصله پس از آن، چندین نفر از تیم کلی در اعدام‌های باندی یا ضرب و جرح عمدی به قتل می‌رسند. با شخصی سازی آن، افراد بد، خانواده کلی را نیز از بین می برند. کلی به سه نفر از چهار قاتل شلیک می کند، اما قبل از اینکه بتواند چهارمی را به پایان برساند، از زخم گلوله خودش غافل می شود. او با گریر بیدار می شود و به او اطلاع می دهد که وزیر سیا، کلی (گای پیرس) قصد ندارد عدالت را برای پم دنبال کند. او خسارت جانبی بود، انتقام ماموریت قبلی SEALs که منجر به کشته شدن چندین مامور روسی شد. یا چیزی شبیه به آن.

البته تصمیم کلی کلی را خشمگین می کند و او را به مأموریت انتقام می فرستد و او را با چندین سوال و پارانویای شدید مسلح می کند. آیا ریتر دائماً به تمسخر بخشی از این پوشش/توطئه است؟ و آن قاتل چهارم بدون هیچ ردی به کجا ناپدید شد؟ بر اساس نکته ای از گریر، کلی یک سرنخ به فرودگاه دالس را دنبال می کند. خشونت بعدی آنقدر مضحک است (آتش سوزی بنزین، وسایل نقلیه با استخوان تی، شکنجه با گلوله) که شگفت زده می شوید که کلی به همراه معدن خود جهنم را منفجر نمی کند. در عوض، او را به زندان فرستاده‌اند، جایی که توسط روس‌های انتقام‌جو احاطه شده و مجبور شده‌اند بالاتنه‌ای را به ما نشان دهد که آدونیس را شرمنده کند. مایکل بی جردن که در حال آماده شدن برای مبارزه با تعدادی بدجنس در حالی که بدون پیراهن ژست می گیرد، تنها لذتی است که از «بدون پشیمانی» دریافت خواهید کرد.

این که کلی را به یک زن سرسخت و مافوق گزارش بدهیم، برای چنین اکشنی که در غیر این صورت غیرقابل قبول است، مفهومی جذاب است. این فیلم از این موضوع اهمیت چندانی ندارد، اما در مورد داشتن دو نقش اصلی سیاه‌پوست در یک فیلم نظامی توضیحاتی را ارائه می‌کند. «ما برای کشوری جنگیدیم که ما را دوست نداشت» یکی از خطوط دیالوگ است که برای تماشاگران سفیدپوستی که نیاز به متقاعد کردن این موضوع دارند که میهن‌پرستی می‌تواند در یک بسته سیاه وجود داشته باشد، مانند یک دلقک بازی می‌کند. این حقیقت سزاوار بیش از گفت و گوی لبیک است. حتی بدتر از آن، وقتی شرور به کلی می‌گوید که آمریکایی‌ها تنها به این دلیل که دشمن خارجی برای نفرت ندارند، علیه یکدیگر می‌چرخند، بهانه‌ای احمقانه برای فروختن به یک رنگین پوست است. نژادپرستی و نفرت حزبی به این دلیل وجود دارد که آمریکایی ها خسته شده اند؟ یه چیزی شبیه اون.

پس از اوج گیری این همه مزخرفات نامنسجم با مرگ های ساختگی و عدالت به نام زنی که ما به سختی ملاقات کردیم، چه رسد به اینکه بدانیم، "بدون پشیمانی" اعصاب پایان دادن به آن را دارد. این یک سکانس به همان اندازه نامنسجم و به سبک نیک فیوری است که دنباله‌ای را به نمایش می‌گذارد که نمی‌توانم تصور کنم تماشاگران به شدت تمایل به دیدن آن را داشته باشند. من خیلی خوشحال بودم که فیلم تمام شد که تقریباً قبل از نمایش این صحنه نمایشگر را خاموش کردم، بنابراین این هشدار خود را در نظر بگیرید که آنجاست. علاوه بر یک سکانس زیر آب که توسط فیلیپ روسلوت فیلمبرداری شده است، توصیه بسیار کمی برای این فیلم وجود دارد. اما اگر واقعاً نیاز دارید که مایکل بی جردن را در حال نبرد با روس‌ها ببینید، فقط «کرید ۲» را تماشا کنید.