پارک شگفت‌ انگیز

پنج دقیقه اول «بالا» پیکسار بسیار عالی بود، اما باید پاسخ‌های زیادی برای آن‌ها بدهند، زیرا فیلم‌سازان انیمیشن را تشویق می‌کردند تا به دنبال پیچش‌هایی برسند که فیلم‌هایشان همیشه به دست نمی‌آورند. در مورد «پارک شگفت‌انگیز»، فیلمی درباره دختری درخشان و علمی به نام جون، با نام مستعار «جون‌باگ» (بریانا دنسکی)، که رابطه خاصی با مادرش (جنیفر گارنر) دارد، چنین است. این دو ساعت‌ها در کف اتاق ژوئن با حیوانات عروسکی و اسباب‌بازی‌های دیگر بازی می‌کنند و دنیایی از تخیل را می‌سازند که به سرزمین عجایب متصل است، پارک موضوعی آنقدر شگفت‌انگیز که هرگز نمی‌توانست در واقعیت وجود داشته باشد، زیرا حتی تولید ناخالص ملی ده ثروتمندترین آنها وجود ندارد. کشورها می توانند آن را تامین کنند (به علاوه، بسیاری از سواری ها به طرز خنده داری خطرناک هستند، مانند سواری هایی که مردم را از یک طرف پارک به سمت دیگر پرتاب می کند و شبیه توپ های بیس بال فلزی با پنجره است). سپس مادر جون مبتلا به یک بیماری تهدید کننده زندگی تشخیص داده می شود (هرگز گفته نشده است، اما ظاهراً سرطان است) و باید تمام تابستان برای معالجه برود و ژوئن را ترک کند تا برخلاف میل خود در کمپ ریاضی شرکت کند در حالی که نگران است که پدرش (متیو برودریک) در حال هدر رفتن است.

دور بدون مراقبت اما جون تصمیم فوری می گیرد که در مسیر کمپ ریاضی از اتوبوس پیاده شود و در جنگل سرگردان شود، جایی که با یک نسخه کاملاً درک شده از پارک شگفت انگیز روبرو می شود که به لطف هجوم میمون های زامبی که قبلاً شایان ستایش و بی ضرر بودند، ویران شده است. . حیوانات عجیب و غریب و دوست داشتنی سخنگو که زمانی در مرکز بازی او با مادر بودند، در محاصره و افسردگی هستند و از نابودی کامل پارک (و احتمالاً ناپدید شدن خودشان) می ترسند.

این باند شامل خرسی به نام بومر (کن هادسون کمپبل) است که قرار است در خواب زمستانی باشد و مدام در حالت حملات خوابیده به خواب می رود. جوجه تیغی به نام استیو (جان اولیور که ظاهراً برای نقشش در بازسازی CGI "شیر شاه" آماده می شود) که مسئول ایمنی پارک است. گرتا (میلا کونیس)، گراز دوست داشتنی. و چند بیور به نام‌های کوپر (کن جونگ) و گاس (کنان تامپسون) نگهداری پارک را به عهده گرفتند. جذاب ترین شخصیت، شامپانزه ای به نام بادام زمینی (نوربرت لئو بوتز)، یک شومن بینا و استاد سابق است که به عنوان واسطه بین دنیای پارک و دنیای "واقعی" فراتر از آن عمل می کرد. در سکانس اولیه، او را می‌بینیم که دستورات زمزمه‌ای را از مادر جون می‌گیرد که توسط خود جون منتقل می‌شود. اما زمانی که جون بالاخره وارد پارک شد، بادام زمینی مخفی شد و بلافاصله مشخص شد که کلید نجات پارک در یافتن او و تشویق او به گردش است.

در همین حال، تشخیص سرطان مادر جون در داستان ظاهر می شود. اگرچه بزرگسالان احتمالاً پس از اینکه اجازه دادند جون و پدرش برای نود دقیقه نگران او باشند، این امکان را ندارند که فیلم در پایان او را بکشد، اما استفاده از این به عنوان یک شمشیر نمایشی کمی دستکاری به نظر می رسد. از داموکلس، به خصوص زمانی که فیلمنامه عمدتاً نمی تواند آن را به کنش استعاری که در خود سرزمین عجایب اتفاق می افتد متصل کند.

بیش از یک نقد این فیلم را با «درون بیرون» مقایسه کرده است و این مقایسه به کمترین تملق عمل می کند. فیلم پیکسار دارای سیستم پیچیده ای از استعاره ها بود که به نوعی هرگز خیلی انتزاعی یا تعلیمی نشدند و همیشه به شخصیت، طرح و مضمون گره خوردند. این یکی مدام تمرکز خود را از دست می دهد. فلاش های سرگردان اینجا و آنجا وجود دارد که نشان می دهد "پارک شگفت انگیز" ممکن است به دنبال چه چیزی بوده باشد. انبوهی از میمون‌ها مانند سلول‌های سرطانی، مانند سلول‌های سرطانی، از نظر جمعیت و قدرت در حال افزایش هستند و پارک را تهدید می‌کنند که در معرض نابودی قرار گیرند. بادام زمینی برای ژوئن، خیال‌پرداز بالقوه دیزنی است، یک کودک با استعداد پیش از تولد که از قبل نگران است که اگر مادرش بمیرد، هم ارتباط عاطفی خود را با او و هم هدایای خلاقانه‌اش را از دست خواهد داد. اینطور نیست که «پارک شگفت‌انگیز» توانایی رسیدگی به این همه موضوع ذاتاً بارگذاری شده را نداشته باشد. اما آنچه روی صفحه است نشان نمی دهد که داستان و مضامین به گونه ای در نظر گرفته شده اند که خط داستانی بیماری لاعلاج را بیشتر از بررسی گذرا ارائه می دهد.

اما بسیاری از کنش‌های بیهوده پیچیده و قانون‌محور در داخل پارک مانند حرکت بیهوده بازی می‌کنند، هم از نظر بصری و هم از نظر روایتی - عجله‌ها و فریاد زدن‌ها و چیزهایی که به چیزهای دیگر برخورد می‌کنند در حالی که میمون‌های زامبی مانند غول‌ها در اطراف ازدحام می‌کنند. در "مردگان متحرک". و دیالوگ استاندارد بی‌ضرر-هوشمند، که بسیار شبیه پیکسار/Dreamworks/Blue Sky است (این محصول پارامونت-نیکلودئون است)، آنقدر همه چیز را با هم وصله نمی‌کند که باعث اختلال در هر یک از آنها می‌شود. طلسم ظریفی که فیلم می تواند ببافد.